De Dood in Cantates Van J. S. Bach : Van Actus Tragicus Tot Trauer-Ode.

Intro -- Voorwoord -- Inleiding -- I. Luther en Bach -- II. Mit Fried und Freud ich fahr dahin: het Canticum Simeonis -- III. Actus tragicus: Gottes Zeit ist die allerbeste Zeit -- IV -- Komm, du süße Todesstunde (BWV 161) -- Christus, der ist mein Leben (BWV 95) -- Liebster Gott, wenn werd ich sterben (BWV 8) -- Wer weiß, wie nahe mir mein Ende (BWV 27) -- V -- O Ewigkeit, du Donnerwort (BWV 60) -- VI -- Erfreute Zeit im neuen Bunde (BWV 83) -- Mit Fried und Freud ich fahr dahin (BWV 125) -- Ich habe genung (BWV 82) -- VII. Trauer-Ode: Laß, Fürstin, laß noch einen Strahl -- Besluit -- Literatuur -- Illustratieverantwoording -- Index van termen -- Index van namen -- Index van geciteerde werken van Bach.

Bachs cantates over doodsangst en doodsverlangen.In Bachs leven en werk is de dood alomtegenwoordig. De Duitse theoloog en reformator Maarten Luther predikte dat de gelovige in het uur van de dood, hoe pijnlijk ook, zeker kon zijn van de verlossing. De stervende moest vooral getroost worden om vervolgens in vrede en vreugde de overgang te kunnen maken naar de vereniging met Christus. In een aantal van zijn cantates verklankt Bach treffend de dualiteit tussen doodsangst en doodsverlangen. Ignace Bossuyt neemt de lezer mee langs een tiental van deze prachtige en ontroerende werken, van de Actus tragicus Gottes Zeit ist die allerbeste Zeit (BWV 106) uit 1707/1708 tot de Trauer-ode Laß Fürstin, laß noch eine Strahl (BWV 198) daterend van 1727, en belicht zo de thematiek van de dood bij Bach.

Description based on publisher supplied metadata and other sources.

Electronic reproduction. Ann Arbor, Michigan : ProQuest Ebook Central, 2024. Available via World Wide Web. Access may be limited to ProQuest Ebook Central affiliated libraries.